هوشمند عقیلی درگذشت؛ «اما فقط یاد تو به جای تو اونجا بود»
درگذشت هوشمند عقیلی، خواننده ترانه‌های موسیقی اصیل ایران، بار دیگر این بحث را در فضای مجازی برانگیخت که چرا باید ستاره‌های آسمان هنر ایران، یکی پس از دیگری، در غربتی ناخواسته، چشم از جهان فرو ببندند و رویای آنها برای بازگشت به میهن برای همیشه به خاک سپرده شود.
دوستداران ترانه‌های هوشمند عقیلی، و از همه مهم‌تر نغمه‌پردازان و ترانه‌سرایانی که با صدایش آثارشان عمومی شد، به او ادای احترام می‌کنند و تهیه‌کنندگان شناخته‌شده موسیقی، اجراهایش را به طور گسترده‌ای در شبکه‌های اجتماعی همرسانی کرده‌اند.
هوشمند عقیلی در ۸۸ سالگی و پس از یک دوره بیماری در لس‌آنجلس آمریکا درگذشت. او سوم مرداد ۱۳۱۶ در پایتخت مکتب موسیقی، اصفهان، به دنیا آمد. تحصیلاتش را در رشته ریاضی در دبیرستان ادب همان شهر به پایان برد اما در همان ایام که برنامه گلهای رادیو ایران موجی ایجاد کرده بود، او هم دل در خواندن گرو گذاشت و ترانه‌های معروف دلکش، بنان، ویگن و امین‌الله رشیدی را بازخوانی می‌کرد.
پدرش که ذوق هنر پسر را دریافت او را نزد تاج اصفهانی، آوازخوان برجسته موسیقی دستگاهی، برد تا ردیف‌های آوازی را بیاموزد. پس از اتمام دبیرستان، خانواده به تهران رفتند و این فرصتی طلایی بود تا هوشمند در کلاس‌های محمود کریمی، موسیقی‌دان و مدرس ردیف آوازی موسیقی ایرانی، ثبت نام کند. همزمان همچون بسیاری از خوانندگان مطرح موسیقی ایران او نیز در کلاس‌های اسماعیل مهرتاش، موسیقی‌دان و موسس جامعه باربد، در خیابان لاله‌زار تهران شرکت کرد.وکی به خلق ترانه‌ها
هوشمند ۱۸ ساله بود که «ساقی‌نامه»، اولین ترانه‌اش را با آهنگسازی اسماعیل مهرتاش خواند که برگرفته از ساقی‌نامه حافظ است و در نسخه دیگری منوچهر چشمآذر آن را تنظیم کرد: «بیا ساقی آن می که حال آورد ... کرامت فزاید کمال آورد ... به من ده که بس بی‌دل افتاده‌ام ... وز این هر دو بی‌حاصل افتاده‌ام... .»
توانایی خواندن و شخصیت هنری هوشمند عقیلی موجب شد که در دهه پنجاه و همزمان با دوران طلایی موسیقی اعم از دستگاهی و پاپ او هم در صدر جدول پرفروش کاست‌ها و برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی قرار بگیرد.
در ابتدا شیفتگی دوران نوجوانی خود را برای بازخوانی ترانه‌های برنامه گلها به اجرا گذاشت و در آلبومی با نام «الهه ناز» بعضی از ترانه‌های قدیمی را خواند که اغلب غلامحسین بنان، خواننده برجسته موسیقی دستگاهی، پیشتر خوانده بود.
او با آگاهی از موسیقی دستگاهی، غزلیات شاعران به نام ایران را نیز با کیفیت می‌خواند برای نمونه شعری را خواند در ترانه‌ای به نام «شیفته بلا»: «در ره عشقت ای صنم شیفته بلا منم ... چند مغایرت کنی با غمت آشنا منم ... پرده به روی بسته‌ای زلف به هم شکسته‌ای ... از همه خلق رسته‌ای از همگان جدا منم ... .»
اما می‌توان گفت که درخشش هوشمند عقیلی با اشعاری بود که سروده جهانبخش پازوکی است. در آلبوم «فردا تو می‌آیی»، که در سال ۱۳۵۳ منتشر شد، او نامش بر سر زبان‌ها افتاد و ترانه‌هایش در همه جا زمزمه می‌شد. این آلبوم و ترانه‌هایش را ناصر چشمآذر تنظیم کرد و آهنگساز و ترانه‌سرای آن جهانبخش پازوکی بود.نبعصویر،Hushmand Aqil
مثل ترانه «فردا تو می‌آیی»: «امشب دلم می‌خواد تا فردا می بنوشم من ... زیباترین جامه‌هایم را بپوشم من ... با شوق بی‌حد، باغچه‌هامون رو صفا دادم ... امشب تا می‌شد گل توی گلدونها جا دادم ... .»
یا ترانه «شن داغ» از همان آلبوم: «رفتم به سوی دریا ... به سوی موج و ساحل ... اونجائی که دو تا دل ... عشق خدائی داشتند ... از غم رهایی داشتند ... دریا همان دریا بود ... شن‌ها همان شن‌ها بود ... موج و غروب و دریا ... مثل گذشته‌ها بود ... اما فقط یاد تو ... به جای تو اونجا بود ... .»
جهانبخش پازوکی در صفحه اینستاگرامش با ابراز «تاسف و اندوه، درگذشت دوست و رفیق دیرینه» خود را تسلیت گفت و نوشت: «فقدان این هنرمند گرامی ضایعه‌ای بزرگ برای دنیای موسیقی و دل‌های عاشق هنر است.»
از هوشمند عقیلی ترانه‌های بسیاری به یادگار مانده که تنوع شعری آن قابل توجه است. در واقع می‌توان گفت که او از معدود بازماندگان سبک آوازی اصفهان بود که دور از وطن درگذشت
کاربر برتر مـاه
