بادرد
می سازم ولی از ننگ می نالم

چون پادشاهی خسته از نیرنگ می
نالم



کنج قفس آغوش وا کن ای قناری

من نیز با تو یکدل و یکرنگ می
نالم



در این بیابان رها افتاده ی
عشق

با ریگ های تشنه هر فرسنگ می
نالم



آیینه ی چشمت شبیه موج می لرزد

وقتی در آغوشت چنین دلتنگ می
نالم



در گیر و دار رفتنت ای ماه
روشن...

مثل نسیم صبح،بی آهنگ می نالم