سرخوش ز سبوی غم پنهانی خویشمعمریست پریشان ز پریشانی خویشم
در بزم وصال تو نگویم ز کم و بیش
چو آینه خود کرده ی حیرانی خویشم
یک چند پشیمان شدم از رندی و مستی
عمریست پشیمان ز پشیمانی خویشم
از شوق شکر خند لبش جان نسپردم
شرمنده ی جانان ز گران جانی خویشم
بشکسته تر از خویش ندیدم به همه عمر
افسرده دل از خویشم و زندانی خویشم
پشيمانم پشيمان!!!!!!!!
کاربر برتر مـاه
