عجبــــ وفـــایـــی دآرد این دلتنگــــی…

تنهـــــاش که میـــذآریـــی میــری تو جمـــع و کلّی میگـــی و میخنــــدی…

بعد کـــه از همه جـــدآ شدی از کـُنـــج تآریکـــی میآد بیرون
می

ایستـــه
بغـــل دستــتــــ …

دســتـــ
گرمشـــو میذاره رو شونتــــبر میگـــرده در گوشــتـــ


میگـــه:خـــوبــی رفیـــق؟؟!!


بـــآزم خودمـــم و
خـــودتــــ