عجبــــ وفـــایـــی دآرد این دلتنگــــی…
تنهـــــاش که میـــذآریـــی میــری تو جمـــع و کلّی میگـــی و میخنــــدی…
بعد کـــه از همه جـــدآ شدی از کـُنـــج تآریکـــی میآد بیرونمی
ایستـــه بغـــل دستــتــــ …
دســتـــ گرمشـــو میذاره رو شونتــــبر میگـــرده در گوشــتـــ
میگـــه:خـــوبــی رفیـــق؟؟!!
بـــآزم خودمـــم و خـــودتــــ