سفرنامه زنجان



سفر کردن همیشه نباید طولانی و هزینه بَر باشه بلکه باید پر از انرژی های خوب و لذت بردن از زیبایی ها و داشتن لحظه های ناب باشه. از اونجائی که هیچ وقت برای سفر کردن محدودیتی قائل نشدیم و هیچ زمانی در انتخاب مکان سفر خودمون رو در چارچوب قرار ندادیم؛ تصمیم گرفتیم این دفعه با توجه به محدود بودن روزهای تعطیلی پیش رو، برنامه سفرمون رو یکم کوتاه مدت تر و برای مقصد، زنجان رو انتخاب کنیم.

به دلیل اینکه فقط 1 شب قصد موندن در شهر زنجان رو داشتیم و نمی خواستیم هزینه بی مورد کنیم تصمیم گرفتیم برای اقامت به سراغ مجموعه هتل های ایرانگردی بریم. از طریق سایت یه اتاق دو تخته رزرو کردیم و خیالمون از بابت جا راحت شد.

و این هم لینک سایت مجموعه هتل های ایرانگردی

مسافرت کوتاه ما به زنجان در روز جمعه 11 اردیبهشت 94 شروع شد.

ساعت 5 صبح از تهران به سمت قزوین حرکت کردیم و در طول مسیر هم هیچ توقفی نداشتیم. برنامه مون این بود که قبل از رسیدن به شهر زنجان به سراغ سلطانیه بریم. چرا که یکی از آثار ثبت جهانی شده رو داره. ساعت 8:15 رسیدیم ولی ساعت بازدید توی روزهای تعطیل 9 صبح بود بنابراین از فرصت به دست اومده استفاده کردیم و صبحونه مون رو خوردیم.

نقشه استان زنجان
سلطانیه شهر کوچیکیه و پیدا کردن آدرس جاهای دیدنیش بسیار راحت و قبلاً هم نام شرویاز رو داشته که بعد از ورود ایلخانیان تغییر نام داده. ساعت 9 که بازدید شروع شد وارد مجموعه سلطانیه شدیم. شکوه و زیبایی گنبد آبی رنگش قابل توصیف نیست.

بدون اغراق باید بگم از دور که دیده می شه، واقعاً مثل نگین فیروزه ای انگشتر می درخشه و یه شوق خاصی برای رسیدن بهش به آدم دست می ده. شکوه و زیبایی این بنای آجری واقعاً غیر قابل توصیفه، ابهتی داره که انسان فقط می تونه در برابرش سکوت کنه.

گنبد آجری سلطانیه که در سال 84 ثبت جهانی یونسکو شده، 5.48 متر ارتفاع داره و قطر دهانه داخلیش 5.25 متره و به دستور سلطان محمد خدابنده از سال 703 تا 713 ساخته شده است. بنای گنبد هشت ضلعیه و الهام گرفته از مقبره سلطان سنجر در مرو (خراسان) می باشد.

این گنبد بعد از کلیسای سانتاماریا دلفیوره (فلورانس- ایتالیا) و مسجد ایاصوفیه (استانبول- ترکیه) سومین گنبد بلند جهانه. ابداع گنبد دو پوسته پیوسته برای اولین بار در تاریخ معماری جهان، در این بنا صورت گرفته است. پوسته بیرونی گنبد با کاشی های فیروزه ای پوشیده شده و تزئینات به کار رفته در داخل بنا شامل کاشی کاری، نقاشی روی کاشی، گچ بری، آجر کاری، مقرنس کاری و .... می باشد. این گنبد رو یکی از مهمترین نمونه های معماری ایلخانی می دونند و جالبه که این سبک معماری رو توی آرامگاه حمد اله مستوفی قزوین که اون هم برای دوره ایلخانی هستش دیده بودیم.

وارد ساختمون گنبد که می شین عظمتش تازه خودشو نشون می ده. ارتفاع گنبد و خنکی هوای داخل اولین نکته ایه که توجه هر بازدیدکننده ای رو جلب می کنه. متاسفانه به علت تعمیرات، داربست هایی داخل گنبد بود که کمی آلودگی تصویری ایجاد کرده بود ولی از شکوه و زیبایی گنبد چیزی کم نمی شد. البته تزئینات دیوارهای داخلی این بنا هم مثل همه بناهای دیگه تا حدودی از بین رفته بود. (خوشبختانه سقف ها سالم بودند)

یک نمونه از سقف های طبقه پایین
داخل ساختمان دو قسمت دیگه وجود داشت یکی سردابه و دیگری تربت خانه.

تربت خانه در قسمت جنوبی گنبد و به سمت قبله ساخته شده و ارتفاعش 18 متر و محراب خیلی قشنگی با تزئینات مقرنس داره، همین طور کتیبه هایی از دو سوره الملک و القیامه که با خط کوفی و ثلث نوشته شده است. سلطان خدابنده می خواسته مقبره امام علی رو از نجف به این مکان منتقل کنه ولی به خاطر مخالفت علمای نجف مبنی بر حرام بودن نبش قبر در اسلام مواجه می شه و این اتفاق محقق نمی شه و در حال حاضر توی این محل صندلی چیدن و کاربری دعا و نیایش داره.

در زیرِ فضای تربت خانه، سردابه قرار داشت و گفته می شه مدفن سلطان محمد خدابنده ست که در سال 716 هـ.ق در اثر بیماری فوت شده.

یکی از ویژگی های مثبت بنای سلطانیه این بود که امکان بازدید از بالای گنبد رو داشتیم و بر خلاف اکثر اماکن دیدنی که راه پله ها رو می بندن و بدون هر دلیل منطقی اجازه بازدید نمی دن، توی این مکان بالا رفتن از پله ها و بازدید همه قسمت ها امکان پذیر بود. سری اول پله ها به چند متر بالاتر از کف زمین می رسید و امکان بازدید داخل گنبد رو از ارتفاعی بالاتر فراهم می کرد.

کاشی کاری های سقف و نقاشی های روی کاشی ها خیلی زیبا و معنوی بود.