اشعار ناب....قلم بارونی من

[!!farzane!!]

به دیدارم بیا هر شب

در این تنهایی تنها و تاریک خدا مانند

دلم تنگ است

بیا ای روشن، ای روشن‌تر از لبخند

شبم را روز کن در زیر تن‌پوش سیاهی‌ها

دلم تنگ است

بیا بنگر چه غمگین و غریبانه

در این ایوان سر پوشیده وین تالاب مالامال

دلی خوش کرده‌ام با این پرستوها و ماهی‌ها

و این نیلوفر آبی و این تالاب مهتابی

بیا، ای هم‌گناه من درین برزخ، بهشتم نیز و هم دوزخ

به دیدارم بیا، ای هم‌گناه ای مهربان با من

که اینان زود می‌پوشند رو در خواب‌های بی‌گناهی‌ها

و من می‌مانم و بیداد و بی‌خوابی

در این ایوان سرپوشیده‌ی متروک

شب افتاده‌ست و در تالاب ِ من دیری‌ست

که درخوابند آن نیلوفر آبی و ماهی‌ها، پرستوها

بیا امشب که بس تاریک و تنهایم

بیا ای روشنی، اما بپوشان روی

که می‌ترسم تو را خورشید پندارند

و می‌ترسم همه از خواب برخیزند

و می‌ترسم همه از خواب برخیزند

و می‌ترسم که چشم از خواب بردارند

نمی‌خواهم ببیند هیچ کس ما را

نمی‌خواهم بداند هیچ کس ما را

و نیلوفر که سر بر می‌کشد از آب

پرستوها که با پرواز و با آواز

و ماهی‌ها که با آن رقص غوغایی

نمی‌خواهم بفهمانند بیدارند

شب افتاده‌ست و من تنها و تاریکم

و در ایوان و در تالاب من دیری‌ست در خوابند

پرستوها و ماهی‌ها و آن نیلوفر آبی

بیا ای مهربان با من !

بیا ای یاد مهتابی !



شاعر: مهدی اخوان ثالث

[!!farzane!!]

ماهی از تنگ بلور افتاده بود
او به نقش فرش ها دل داده بود
بی نفس فریاد می زد عاشقم
بی خبر از نقش و طرح ساده بود

تنگ کوچک حجم دنیایش نبود
عشق را در قلب کوچک زاده بود

چشمهایش خیره بر معشوق ماند
از برای مرگ ، او آماده بود

گفتمش این طرح ، صورت بیش نیست
گفت: مردن ، حق یک آزاده بود


گفتمش باور کن این معشوق نیست
لیک برحرف خودش استاده بود

عاقبت ماهی ما دل داد و رفت
درره معشوق خود جان داده بود

یاد گیریم درس ماهی، سخت نیست
رمز وراز عشق را بگشاده بود

#مهدی_نورو