*ﺩﻟﮕﯿﺮﻡ
ﺍﺯ ﺩﻧﯿﺂ ﻭ ﺭﻭﺯﮔﺂﺭﺵ
ﺍﺯ ﺑﯽ ﮐﺴﯽ ﻫﺂ ﻭ ﺳﮑﻮﺕ ﻫﺂ!
ﺍﯾﻦ ﻣﻨﻢ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﻡ
ﻣﻨﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺧﻨﺪﺁﻥ
ﻣﻨﯽ ﮐﻪ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺂﯾﻢ ﻣﺜﺂﻟﯽ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﺜﺂﻝ ﺿﺮﺏ ﺍﻟﻤﺜﻞ!
ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺁﻧﯽ ﺑﻔﻬﻤﯽ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻋﺠﯿﺐ ﻫﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺮﺁﯾﻢ!
ﭼﻮﻥ “ﺗـﻮ”، “ﻣﻦ” ﻧﯿﺴﺘﯽ!
ﭘﺲ ﻟﻄﻔﺎ ﻗﻀﺂﻭﺗﻢ ﻧﮑﻦ…ﺟﺂﯼ ﺁﻥ
ﺩﻋﺂﯾﻢ ﮐﻦ…*😔😔😔