با من بمان که حال دلم رو براه نیست، شام کسی به قدر طلوعم سیاه نیست!

[!!yalda!!]

با من بمان که حال دلم رو براه نیست،
شام کسی به قدر طلوعم سیاه نیست!

از بی توجّهی به خودم درد می کشم
وا کن بغل به نیّت درمان گناه نیست؛

من قلب مهربان تو را می پرستم و
بر مومنت به داخل آن کعبه راه نیست..

کز کرده ام به گوشه ی عزلت در این غروب،
در برکه ای که زل زده ام عکس ماه نیست ؛

در این خرابه ها به چه دلخوش نشسته ام
کی باورم شود که کسی سرپناه نیست...

ای دل تو بر اریکه ی قدرت چه می کنی؟
باور بکن عزیز کسی توی چاه نیست...

[!!yalda!!]

تو به اندازه ی تنهایی من خوشبختی
من به اندازه ی زیبایی تو غمگینم
چه امید عبثی
من چه دارم که تو را در خور؟
هیچ.....
من چه دارم که سزاوار تو؟
هیچ.....
تو همه هستی من، هستی من
تو همه زندگی من هستی
تو چه داری؟
همه چیز

تو چه کم داری؟

هیچ......

[!!yalda!!]

تا کی در انتظار گذاری به زاریم
باز آی بعد از اینهمه چشم انتظاریم

دیشب به یاد زلف تو در پرده های ساز
جانسوز بود شرح سیه روزگاریم

بس شکوه کردم از دل ناسازگار خود
دیشب که ساز داشت سرسازگاریم

شمعم تمام گشت و چراغ ستاره مرد
چشمی نماند شاهد شب زنده داریم

شرمم کشد که بی تو نفس میکشم هنوز
تا زنده ام بس است همین شرمساریم