خیلی ها این روزها یک نیمکت ذخیره برای آدمهای اطرافشان در نظر می‌گیرند ...

تا زمانی یک نفر را دوست دارند که فرد دیگری در کار نباشد ...

اما همین که یک نفر دیگر با موقعیت بهتری پیش بیاید نفر اول کم کم جذابیتش را از دست می‌دهد ...

دیگر جوابگوی تمام رویاهایشان نیست

رهایش نمی‌کنند اما به پایش هم نمی‌مانند

روی نیمکت ذخیره‌ی‌شان نگهش می‌دارند ...

تا هرچند وقت یکبار که کسی دلشان را شکست یا دوباره تنها شدند کسی را دم دست داشته باشند تا نفر بعدی‌شان را پیدا کنند ...

مراقب نیکمت نشین شدن احساساتتان باشید

آدمها خیلی وقت است که دیگر منطقشان به احساسشان میچربد ...