من دلم را
مدیون چشم های توام
آنجا که
از غروب عاشقانۀ دریا
برای پنجره ام
یک سبد ترانۀ باران می چینم
و با دست هائی
پر از آوای مرغان مهاجر
به خانه بر می گردم
به خانه پیش خیال ات
که چون کبوتری تنها
لب بی خوابی شب بوها
نشسته است
شاید تو هم آمده باشی !
به سلامتی گرگی که فهمید چوپان خواب است
اما زوزه اش را کشید
تا از پشت خنجر نزند
دلم ادامۀ
مطلب چشم های تو ست
پلک که می زنی
ورق می خورم
رؤیا به رؤیا تا عشق
و تو
زنی می شوی
برای تمام فصول
به سلامتی گرگی که فهمید چوپان خواب است
اما زوزه اش را کشید
تا از پشت خنجر نزند
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
کاربرانی که این تاپیک را مشاهده کرده اند: 0
مجوز های ارسال و ویرایش
