بی آنکه مرا ز خود برانی بازآ
این کالبدم را همچو جانی بازآ
بی تو خور و خواب و قصه ای نیست مرا
ای آنکه مرا روحو روانی بازآ
بی آنکه مرا ز خود برانی بازآ
این کالبدم را همچو جانی بازآ
بی تو خور و خواب و قصه ای نیست مرا
ای آنکه مرا روحو روانی بازآ
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.