باغ بی برگی

[!!yalda!!]

آسمانش را گرفته تنگ در آغوش

ابر؛ با آن پوستین سردِ نمناکش.باغ بی برگی،

روز و شب تنهاست،با سکوت پاکِ غمناکش.سازِ او باران، سرودش باد.جامه اش شولای عریانی‌ست.

ورجز،اینش جامه ای باید .بافته بس شعله ی زرتار پودش باد .گو بروید ، هرچه در هر جا که خواهد، یا نمی خواهد .

باغبان و رهگذران نیست .باغ نومیدانچشم در راه بهاری نیستگر زچشمش پرتو گرمی نمی تابد،

ور برویش برگ لبخندی نمی روید؛

باغ بی برگی که می گوید که زیبا نیست؟داستان از میوه های سربه گردونسای اینک خفته در تابوت پست خاک می گوید .باغ بی برگی

خنده اش خونیست اشک آمیزجاودان بر اسب یال افشان زردش میچمد در آن.

پادشاه فصلها ، پائیز ..

[!!yalda!!]

کلید باغ را فردا هزاران خواستار آید
تو لختی صبر کن چندان که قمری بر چنار آید
چو اندر باغ تو بلبل به دیدار بهار آید

تو را مه‌مان ناخوانده به روزی صد هزار آید

[!!yalda!!]

[!!yalda!!]

بوی باران بوی سبزه بوی خاک

شاخه‌های شسته باران خورده پاک


آسمان آبی و ابر سپیدبرگ‌های سبز بید


عطر نرگس رقص باد

نغمه شوق پرستوهای شاد

خلوت گرم کبوترهای مست

نرم نرمک می‌رسد اینک بهار


خوش به حال روزگارخوش به حال چشمه‌ها و دشت‌هاخوش به حال دانه‌ها و سبزه‌هاخوش به حال غنچه‌های نیمه باز

خوش به حال دختر میخک که می‌خندد به نا
زخوش به حال جام لبریز از شراب

خوش به حال آفتاب