مشاعره كاربران يكپارس

[mohsen32]

مرا درديست اندر دل اگر گويم زبان سوزد اگر پنهان کنم ترسم که مغز استخوان سوزد
منجم اخترم از برج بيرون کن که من کم طالعم ترسم از اهم اسمان سوزد

[!!yalda!!]

مرا درديست اندر دل اگر گويم زبان سوزد اگر پنهان کنم ترسم که مغز استخوان سوزد
منجم اخترم از برج بيرون کن که من کم طالعم ترسم از اهم اسمان سوزد

دزدیده چون جان می روی اندر میان جان من
سرو خرامان منی ای رونق بستان من

چون می روی بی‌من مرو ای جان جان بی‌تن مرو
وز چشم من بیرون مشو ای شعله ی تابان من

[!!yalda!!]

مرا درديست اندر دل اگر گويم زبان سوزد اگر پنهان کنم ترسم که مغز استخوان سوزد
منجم اخترم از برج بيرون کن که من کم طالعم ترسم از اهم اسمان سوزد

* دلا خو کن به تنهایی که از تنها بلا خیزد / سعادت آن کسی دارد که از تنها بپرهیزد

[!!yalda!!]

مرا درديست اندر دل اگر گويم زبان سوزد اگر پنهان کنم ترسم که مغز استخوان سوزد
منجم اخترم از برج بيرون کن که من کم طالعم ترسم از اهم اسمان سوزد

دل که در موج سر زلف تو آرامَش نیست مرغ دریا ست چه اندیشه ی بی لانِگیَش

[!!yalda!!]

مرا درديست اندر دل اگر گويم زبان سوزد اگر پنهان کنم ترسم که مغز استخوان سوزد
منجم اخترم از برج بيرون کن که من کم طالعم ترسم از اهم اسمان سوزد

در سکوت قلمش صد گله سرگردان است
شاعری خسته و بی حوصله سرگردان است

اشک خندید که: "دیوانه! کمک می خواهی؟"
در هیاهوی لبش یک "بله" سرگردان است