بی سبب نیست زمین سینه ی پر پر دارد به خدا چشم تو یک فاجعه در بر دارد با نسیم سحری شعله نکش می ترسم کلبه ی حوصله ی شهر ترک بردارد گر چه از بودن با تو تن ِ من می لرزد فکر تو خواب و خیالی ست که در سر دارد بوی خوش می وزد از سینه ی عطرآگینت دل ِمن میل به دروازه ی قمصر دارد یا به آتش بکش و یا به دلم راه بده کوچه ی چشم تو یک مشت ستمگر دارد فاصله درد عجیبی ست میان ِ من و تو ... عابری در قفس تنگ ، کبوتر دارد گرچه تشویش دل و دین مرا سوزانده .... پدر عشق بسوزد .......به تو باور دارد ....
کاربر برتر مـاه
